Tęcza na Placu Zbawiciela

Plac Zbawiciela - pokochałam już jakiś czas temu. Myślę, że znacznie przyczynił się do tego film:

Najwięcej emocji na moim ulubionym placu wzbudza od wielu miesięcy słynna tęcza, której nigdy wielką fanką jakoś nie byłam. Kiedy dowiedziałam się, że jej kolejna rewitalizacja pochłonie ok. 62.000 zł z naszych podatków - nie mogłam się nadziwić... szczególnie, że akcja została przeprowadzona tak, aby tęcza gotowa była na 11 listopada... Jak się to dla niej skończyło - sami wiecie. Wkurza mnie, że ktoś postanowił przeznaczyć aż tyle forsy na jej odbudowę. Wkurza mnie, że zrobił to właśnie w tym terminie. Wkurza mnie, że jakiś debil puścił te nasze pieniądze z dymem... Ogólnie dużo złości wzbudza we mnie myślenie o tej kolorowej konstrukcji zwanej tęczą...

Mam cichą nadzieję, że zostanie zdemontowana lub przeobrażona w tęczę niezniszczalną... Tak sobie myślę, że gdyby zrobiona była z kolorowych, podświetlanych od środka, luksferów - mało, że przestałaby być tandetna (plastikowa chińszczyzna jakoś do mnie nie przemawia), byłaby trudniejsza do zniszczenia, stałaby się szlachetniejsza i być może przestałaby się źle kojarzyć tym, na których jej symbolika bardzo źle wpływa. Tak sobie gdybam...

Tymczasem stoi sobie szkieletor, w który ludzie wtykają kwiatki, wieszają koty i zostawiają plansze z napisami... Jestem dość spokojną osobą, staram się zachować spokój, ale powoli tracę cierpliwość... Chciałabym, żeby sprawa tęczy w końcu została rozwiązana w inny sposób niż dotychczas. Mądrzej... po prostu mądrzej...

Poniżej zamieszczam swoje zdjęcia robione komórką i aparatem fotograficznym (stąd różnica w ich jakości) + bonusik - świetny, jak zwykle, obrazek Raczkowskiego.